Make love, not war...

wat overkwam er ons gisteren nu toch weer?

Sinds 'terreur' ook iets is geworden wat niet alleen maar 'ver van ons deur', maar ook om de hoek gebeurt raken we steeds meer in shock.
Rustig blijven, geen paniek, niet toegeven aan de angst, zijn de dingen die iedereen uitspreekt, schrijft, zingt, doceert.

De gedichten, teksten op het beursplein, van mensen vanuit alle hoeken van de wereld, die misschien allemaal in een andere God, maar vooral in een liefdevolle wereld willen geloven.
De tekenen van medeleven, behulpzaamheid en sereniteit staan in schril contrast met hoaxen die op sociale netwerken circuleren en haat prediken.
Waakzaam zijn over wat we reposten is de boodschap, positiviteit en sereniteit.

Maar toch, toen ik het nieuws hoorde wilde ik, net zoals toen het nieuws van 9/11 en alle terreurdaden die er op volgden me bereikten, alleen maar bij m'n gezin zijn.
Bij mijn kinderen, mijn lief, mijn ouders en sisters.Ik moet er niet aan denken dat je , klaar om samen te vertrekken, zo wreed uit elkaar word gerukt.
Die beelden van de vluchtelingen, ook zij zijn vertwijfeld en zoeken rust , veiligheid, hoe wrang dat zelfs zij, in een ver vluchtelingenkamp, kartons ophouden met Pray for Brussels.

Zij,  off all people, weten heel goed wat het betekent om de terreur in je nek te voelen blazen.
Wij nu ook...Om nu de hal van Zaventem, de plek waar we als gezin zo vaak stonden, klaar voor een fijne vakantie, zo vernield te zien, het is nog steeds onwerkelijk.
We hebben met z'n allen tijd nodig om ook dit litteken op onze hart te laten genezen.
Maar ook om eindelijk oplossingen te vinden om te vermijden dat jonge mensen veranderen in religieuze fanatiekelingen die door onwetendheid en in hun hart gezaaide haat,onschuldigen de dood of de miserie injagen.
Want ook de overlevenden van dit soort aanslagen zijn getekend voor het leven, invalide, getraumatiseerd, diep beschadigd.

Bart Peeters zong 't zo mooi: Zonder liefde , kan de hemel niet bestaan.
Ben ik nu naïef als ik zeg, ik begrijp het niet, waarom kunnen dit soort gruwelijkheden niet vermijden, ik begrijp het niet, echt niet.
Dit heeft ons allemaal verandert maar ik weiger boosheid uit te dragen, lets make love, not war of more rubbers, less guns....

X